سلام تیراژه هستم ۲۵ ساله!
کمی بیش از ۲ ماه است که دارای وبلاگ شخصی شده ام و یک عالمه دوست بلاگی..
قبلا در وبلاگی گروهی حدود ۱۵۰ پست نوشته ام با نام مستعاری پسرانه و صد البته لحنی پسرانه نیز!که هنوز این لحن گاهی در پستها و کامنتهایم خودش را لو میدهد..میبخشید دیگر!
4_5 روز پیش چند نفر از دوستان دعوتم کردند که بخش اجتماعی مجله دهه ی ۹۰ را در دست بگیرم..های وای من!
واژه ی مجله من را یاد سروش نوجوان و کیهان بچه ها ی کودکی هایم می اندازد...چلچراغ...دو هفته نامه های به ظاهر سبز ولی زرد بنیه ی خانوادگی...مجله ی فیلم و سینما...مجله ایده آل و همردیفان خوش آب و رنگش که انگاری فقط قشر مرفه را آدم حساب میکنند و لاغیر...!
و اما دهه ی ۹۰...مجله ای اینترنتی! وقتی نیما و م.ح.م.د از مجله گفتند مصاحبه های جالبی که در وبلاگها خوانده بودم به ذهنم آمد و رمزی که کیامهر خان قرار بود در دنیای ارواح با آن مدیومش را قالب کند به م.ح.م.د بیچاره!
بگذریم....قرار است اجتماعی نویس این مجله باشم...از همین ابتدا می گویم که بنا نیست صفحه ی حوادث روزنامه ها یا اخبار سایت های خبری را رونویسی و یا تجزیه و تحلیل کنم و موشکافی و راهکار اندیشی و علت و معلول یابی احیانا!!!
اجتماع من همین آدمهای کوچه و بازار است....ترافیک و داد و بیدادهای روزمره....هم نسلی های گرفتار آدیداس و اکس و س.ک.ص....پیرزنان فرتوت نان به دست....صندلی های لق و لوق اتوبوس های بین شهری و ساندیس های ولرم....فیلم های میلیاردی بیلیاردی گروه فشار سابق!... روشنفکران سر خورده از ایسم ها و ایست ها....کارمندان له شده از بازی های سیاسی و یارانه های نقدی و فیش حقوق های اتو کشیده....سوپر مارکت های شیک و پیک با کولر گازی و فروشندگان عبوس و کم حوصله...مردان ژولیده از بنگ و روسپیان آلوده به ننگ....و فست فود های بی بو و خاصیت....
قرار نیست کشفی کنم یا چیزی را بکاوم....راه دوری نمی روم...اجتماع من از من شروع می شود که پشت پنجره ی اتاقم ایستاده ام و مردم را دید میزنم...لیوان چای را سر میکشم و ...تایپ میکنم.....اجتماع من از من شروع می شود...و من می نویسم همین هایی را که هست....خواندن از شما!
به شدت استقبال می کنم از انتقادها...نظرها....و هر آنچه که ارزانی قلمم کنید.
و دهه ی 90 خوبی را آرزو میکنم برای همه ی ما که از شتاب دقیقه ی نودی این روزگار به تنگ آمده ایم.......پاینده باشید.
این که از مسائل اجتماعی بنویسی خیلی عالیه ولی به شرطی که بدون هرگونه سانسوری یا سلایق شخصی بنویسی.حقایق رو همونطور که هستن بنویس!
تا جایی که بتونم حتما!!!در غیر اینصورت که تو همون وبلاگ خودم بنویسم سنگین ترم!ممنونم طه جان.
تیراژه جووووووووووونم...سلااااااااااااام!
اجتماع من از من شروع می شود...
سلام الهام جان....بله!اجتماع من از من شروع میشود.همان طور که اجتماع شما از شما سرچشمه میگیرد....و اجتماع ما از ما!
اجتماع من از من شروع میشود .
شروع عالی ای بود . بنویس از هرآنچه هست .
این مجله دوستای جدیدی رو به دوستام اضافه کرد ، خیلی خوبه .
ممنونم عاطی جان......ممنون دوست من...مینویسم...خواندن از شما!
من هستم اما بهتره نونو بدین دست پیرمردا.پیرزنا بعد یه عمر نون اوری میخوان برن پارک پیاده روی
فرقی نمیکنه........شما بخونید پیرمرد!
ولی الان زمونه عوض شده...زمان جوانی های این پیرمرد و پیرزنهای فعلی مردها بودن که نان آور بودن به گمانم!
این روزا هممون میخوایم بریم پیاده روی!!!
سلام ...
فکرشو کردی تیراژه جون که اگر فخط از نصف این چیزایی که گفتی هم بنویسی ...به سرعت نوررررررر.... فیلتان تر میشود و .... آخه مگه همین طور الکیه !!!!! مملکت فیل تر کن داره ... شیر خشک کن داره .... بچه بازی که نیست ....
به هر روی ... در باب مسائل اقتصادی سوال موعالی داشتی ... بنده در خدمتم
سلام.
سعی میکنیم بچه بازی مون رو رو جوری پیش ببریم که فیلمون رو تر نکنن!ممنون سارا جان.
سلام
بشدت منتظر اولین مطلبتون هستم
سلام
امیدوارم بتونم در حد انتظار بنویسم.ممنونم.
خوندن نوشتتون مشتاقم کرد که خواننده همیشگیتون باشم.
آرزوی موفقیت دارم برات
ممنونم پریسا جان.......اشتیاقت سر شوقم آورد....این روزا همه ی بچه های مجله حالشون گرفته است...عزیزی را از دست داده ایم که جای خالی اش بلاگستان را ماتم کده کرده....باشد که شما ها سر شوقمان بیاورید..ممنونیم
ممنونم ناز گل جان.